swinging weblog

Eindelijk heb ik me ge-out. Ik heb het ze allemaal verteld. Mijn vrienden wisten het al even, collega's en kennissen nog niet. Maar gisteren is het er onvermijdelijk uitgekomen: Ik heb een blog. Niks aan te doen, niks aan te veranderen. Ik vind het leuk, ik vind het fun en ik wil er dus nog wel even mee doorgaan. Voila!

Wat ik ook fun vind is het Swingpaleis. Een vriend van mij heeft me gisteren gevraagd of ik geen zin heb om stand-in te spelen voor het programma, en daar zeg ik dus geen neen tegen. Stand-in? Ik doe de generale repetitie mee terwijl de stars zich klaarmaken. Dat betekent dat ik volle bak mag meekwelen, op de decorstukken mag klauteren, op voorhand weet wie komt optreden, en dus in de huid van een echte bv kan kruipen. Wat wil een mens nog meer ;-). Ik probeer me nu in te beelden wie van die mensen ik graag in levende lijve zou willen tegenkomen, maar -slecht teken- ik kom er niet op. Geen erg, leve Felice en zijn panel en zijn stand-in panel. And the best is yet to come: ik word er nog voor betaald ook. En dat zeven keer...Gekke wereld.