Thursday, March 31, 2005

noppes

Hé kleine meid op je kinderfiets

Hoe vinden ze het toch uit hè? Fietsen die stil blijven staan terwijl je jezelf een ongeluk aan het trappen bent. Fitnessfietsen dus. Voor de conditie.

Gisteren ben ik een variant erop gaan uitproberen. Ik weet het: het is al bijna uit, ik ben nu eenmaal niet bij de eersten om een trend over te nemen (en zeker niet zo eentje), maar ik ben dus gaan spinnen. Op sexy muziek, met discolichten.
We hadden van ons bedrijf immers allemaal een gratis sportbeurt gekregen in sportopolis. En voila, dit was dé kans om eens te gaan kijken wat al die mensen nu zo leuk vinden aan spinnen.

Onze leraar, in rood spannend fietspakje, kwam me als beginneling uitleggen dat ik vooral niks moest bewijzen: "als ik zeg 'nog wat meer weerstand instellen' beslis je gewoon zelf; als ik zeg 'nog 20 seconden', en je kan niet meer: gewoon stoppen".

Ik herinnerde me me mijn eerste snowboardervaring een paar maanden geleden. Ik was toen zo enthousiast, dat ik drie dagen later nog altijd amper de trap op kon. Zo'n spierpijn had ik. Dus besloot ik 's mans wijze raad maar op te volgen.

Het gevolg: ik voel niks. Noppes. Deze beginneling heeft zichzelf onderschat. Ofwel zit het spinnen me gewoon in het bloed ;-)

Tuesday, March 29, 2005

schol

Hoe sterk is de eenzame fietser
Die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind
zichzelf een weg baant

Zaterdagavond naar Boudewijn de Groot gaan kijken in de Velinx in Tongeren. Geen slecht concert, maar perfect getimed tot op de minuut. Vakmanschap noemen ze dat, maar daardoor bleef er nog maar weinig ruimte voor spontantiteit. Bovendien had 'onze Baudoin' af en toe wat Jezus-achtige neigingen. Maar dat maakte het allemaal heel erg grappig -soms. Want af en toe kreeg ik toch ook 'kiekevlees', zoals ze dat in Sint-Truiden zo mooi zeggen.

Na het concert haastten Niels en ik ons naar een trouwfeest, waar we tot in de vroege uurtjes (en met de uursverandering werd het plots heel erg vroeg) zijn blijven hangen. Tot de dj ons vriendelijk verzocht het pand te verlaten.

Voor de rest hebben we vooral genoten van Michiel (zie foto hieronder), van paaseieren én suikerbonen (waardoor mijn maag nu helemaal ondersteboven ligt) en van een goed glas wijn.
Schol

Monday, March 28, 2005


michiel, petekindje van niels Posted by Hello

Thursday, March 24, 2005


ikke in Leuven, waar ik morgen ook weer ben Posted by Hello

Wednesday, March 23, 2005


heleen en het paaskonijn aan mijn auto Posted by Hello

Tuesday, March 22, 2005

videojournalist

Gisteren ben ik naar de uitreiking geweest van de allereerste Concentra-award. De prijs, ter waarde van 10.000 euro, wordt gegeven aan de beste reportage van een videojournalist.

Een videojournalist? Het gaat hier om een journalist die, als hij voor televisie op reportage gaat, niet langer een cameraman met zich meesleept, maar zelf de touwtjes in handen neemt. Hij interviewt dus zelf, filmt zelf, monteert zelf. Hij doet dus alles zelf en heeft geen cameraman meer nodig.

In het televisiewereldje is nog lang niet iedereen overtuigd van het nut van zulke videojournalisten. Volgens tegenstanders komt het de kwaliteit van repo's niet ten goede, volgens voorstanders is het contact met de geïnterviewde veel warmer als je maar met twee bent (de journalist en de geïnterviewde).

En dan is er natuurlijk nog het financiële plaatje: voor een televisiestation vallen er heel wat kosten weg als je niet langer cameramannen nodig hebt (alleen de video-opleiding van de journalist kost dan nog geld). Maar het is duidelijk dat cameramannen hun jobs niet zomaar verloren zullen laten gaan.

In elk geval werkt TVL (TV Limburg) op dit moment bijna uitsluitend met videojournalisten, en dat levert mooie televisie op. Bij de laatste drie genomineerden voor de award zat dan ook een TVL'er (Geert Verdickt). De prijs ging uiteindelijk naar Andy Smythe van BBC.

Verdiend of onverdiend, dat laat ik in het midden. Ik vind het in elk geval fantastisch dat Limburg hier een voortrekkersrol speelt. Ja, ik ben een beetje fier ;-)

Thursday, March 17, 2005

zie

Gib mir die Hand
Ich bau dir ein Schloss aus Sand

Weinig te vertellen, hopen te doen. 'Manmanman toch', of beter: 'tis godgeklaagd'.
Gelukkig zorgen de enthousiaste i-city alfa's (de wat?) voor heel veel dol leven in de keet.
En het zonnetje schijnt ook nog eens.

Zandkastelen bouwen aan zee terwijl de golven golven en de zee zeet. Awel, daar heb ik nu eens echt goesting in, zie.

Tuesday, March 15, 2005

Ich bin ein Europäer

Net terug van de grootste computerbeurs van Europa, 'Cebit', op de enorme Hannover Messe. Niets vergeleken met de Heizel: het ding heeft zijn eigen post, zijn eigen apotheek, een tiental restaurants en zo kan ik nog wel even doorgaan. En als er dan nog eens giganten als Microsoft, Fujitsu Siemens en Kodak allemaal even hard hun best doen om hun klanten zo goed mogelijk in de watten te leggen, kan je je al voorstellen dat ik helemaal overdonderd werd.

Heel wat minder overdonderend was Eurodisney vorig weekend. Met een karavaan bussen trokken we ernaartoe, in de sneeuw. De ijspegels aan de attracties en de dooiende sneeuw hier en daar gaven het park een enorm troosteloze aanblik. Een paar jaar geleden was ik er in de zomer, en alles leek toen zoveel, tja, zonniger. Bovendien was Space Mountain (dé attractie) gesloten, samen met nog heel wat andere dingen. Tuurlijk is het altijd leuk om Goofey en Mickey tegen te komen, maar eerlijk gezegd amuseer ik me meer in de Belgische Speedy Bob of Dalton Terror. Maar allé, twas een leuk dagje. Met sneeuwballengevechten, spooky spookhuizen, trage treintjes, gekrimpte audiences, small worlds after all...

Ich bin ein Europäer en begin het nog te geloven ook.

Monday, March 07, 2005


minou, op de foto via mijn nieuwe pda Posted by Hello

sleeping in my car

sleeping in my car
I will carress you

Eerst en vooral proficiat aan mijn zusje, die na ontelbare vergeefse pogingen eindelijk haar rijbewijs in de wacht heeft gesleept.

En wat een gedoe ook. De eerste keer had ze het naar eigen zeggen niet verdiend. De keer daarop bleek ze te onvoorzichtig te rijden, en daarna te voorzichtig. Ze had toen aan een rondpunt te lang gewacht. De man die kwam aanrijden had dan ook geen 'pinker' opgezet, dus wist mijn zusje niet of hij al dan niet de weg voor haar ging inslaan. Maar een mens moet toch ook wat risico's nemen af en toe, hè. Daar lach ik eens goed mee. Beter wat langer wachten dan een ongeval veroorzaken, is mijn devies. Maar blijkbaar niet dat van de examinator.

Geldklopperij? Een mens begint het nog te geloven. En ondertussen zeggen meer en meer mensen dat ze na talloze pogingen gewoon wat geld onder tafel staken. Het lijkt een beetje ongelooflijk, maar op dit moment kan ik er eigenlijk heel goed inkomen. Subjectiviteit troef.

Enfin, kben blij dat mijn zusje eindelijk de Vlaamse wegen onveilig kan maken. Te voorzichtig of te onvoorzichtig, het maakt allemaal niet uit...

Thursday, March 03, 2005

tadaaaaaa

De eerste foto van mij was bedoeld voor in mijn profile, maar de juiste plaats heb ik ze tot nu toe nog niet kunnen geven.

Toch vind ik dat ik van enige euforie mag spreken, want na maanden is het me gelukt om een foto op mijn blog te posten. Om zeker te zijn dat het niet om een hit one wonder zou gaan, heb ik er ook meteen een tweede opgezet.

Ik heb de glazen-ballen-foto van de fantastische site flickr gehaald. Ik vind het in elk geval een pareltje. Iets te druk als wallpaper, maar perfect voor op mijn blog.

Yes!


glazen ballen Posted by Hello


me Posted by Hello

Tuesday, March 01, 2005

remember me

Remember me

Dat is toch waar het allemaal om draait hè.

Stoere flamenco's niettegenstaande.

Stoere flamenco's weltegenstaande.

Om de sfeer helemaal om te gooien: gisteren in 'Home and away' een dijk van een uitspraak gehoord: "You've been up with the aliens all day" of een supermooie manier om te zeggen: Je bent er al de hele dag niet bij. Ik ben verkocht. Remember me.