bloemenweek-end

Na drie dagen afwezigheid sta ik er weer helemaal. Zo'n verlengd week-end is toch de beste uitvinding ooit. Je kruipt zondagavond in je bed en je weet dat je de volgende morgen kan blijven liggen, en liggen, en liggen. Ook al is het maandag, en rij je normaal gezien met honderenéén andere mensen op een onmogelijk uur richting je werk. Haha, niet deze keer...
Je moet er dan wel iets voor in de plaats doen natuurlijk. Overleden familieleden gaan bezoeken bijvoorbeeld. Maar dat heb ik er wel voor over, ergens vind ik dat zelfs heel fijn. Ik vraag me dan af of mijn grootvader, die ik nooit heb gekend, fier is op mij, op mijn zusje en op papa. Ik zou graag willen weten wat ze van de bloemen vinden, en of ze vinden dat we wel genoeg aan hun denken. Ik zou graag willen weten of de geschiedenis zich echt herhaalt en op wie ik lijk, of juist helemaal niet. Heel wat overpeinzingen voor het begin van de week, maar dat mag ook wel eens, vind ik.