la vida loca

Living la vida loca

Vanavond voor de laatste keer Swingpaleis. En dat moet gevierd worden: na de opnames gaan we met z'n allen naar de Versuz. Geloven wie geloven kan, living la vida loca is dus nog niet zo ver gehaald, althans vandaag.

Geef mij dan maar mijn vrijdagavond. Want in de schouwburg van Leuven werd de opera 'Die Fledermaus' gespeeld. Saai, zou je op het eerste zicht denken, maar neen: niks saai, allesbehalve saai. Hoe komt iemand erbij? Ik heb van begin tot einde genoten. Vermits het om het laatste optreden ging, hoorde ik dat er nogal wat grapjes zijn uitgestoken. Zo kwam één van de spelers, die normaal gezien een plat, naar achteren 'gejeld' kapsel heeft, plots het podium op met rechtopstaand haar. Blijkbaar had iedereen op de Bühne het moelijk om zijn lach in te houden, maar niks van gemerkt, eigenlijk. Om maar te zeggen: de meesten van hen waren absoluut geen professionals (immers nog studenten aan het Lemmensinstituut), maar daar viel niet veel van te merken. Ze vulden de hele zaal met hun prachtige stemmen, en ik overdrijf echt niet. Dat is pas la vida loca.