de klasse van een misdienaar?

Het was weer een top-weekend in tv-land, althans voor de commerciële zender VTM. Waarom? Zeer simpel. Zondagavond werd the one and only Idool 2004 verkozen. Het interesseerde mij allemaal zo erg dat ik nog voor de uitslag in slaap ben gesukkeld. Vandaar dat ik vanmorgen met een onzeker gevoel uit mijn bedje kroop. In het ongewisse over wat iedereen al lang weet, maar lang heeft het niet geduurd: nog geen minuut staat de radio op, en voila: nu ben ik ook deel van de Idool-afloop. Oef.

Voor 'onze pa' was Joeri "ten minste geen misdienaar", en dat in tegenstelling tot bijvoorbeeld Maarten en Wouter. Ook mijn mama's en oma's charmes had Joeri al lang gewonnen. "Hij is zo eerlijk," wist mama te zeggen, "hij doet zijn ding, en ziet er goed uit," voegt oma toe. Wat een levenswijheid. Maar dat is het dan ook.
Want hoor ik ook maar enige muzikale noot? Neenee, Joeri heeft gewoon mijn families sympathie gewonnen. Of hij nu vals, rotslecht of gewoon niet had gezongen, dan was hij nog hun idool 2004 geworden. Terwijl Wouters 'Walking in Memphis' in mijn ogen nooit gezien was. Wat een klasse, maar wel die van een misdienaar, zou pa zeggen.