oh zo banaal

Vielen verachten die edele Musik
Täglich entsteht darüber ein Krieg

Vandaag ben ik een beetje futloos, inspiratieloos ook. Nochtans heb ik alle, of toch veel reden om door het leven te huppelen. Ik ben niet dakloos, niet meegesleurd door een tsunami. Ik heb het lekker warm (meestal toch, want aan het Bokrijk midwinterevenement heb ik twee bevroren voeten overgehouden) en heb leuke mensen om me heen.
Tussen al die schrijnende tsunami-verhalen door, is er eentje mij het meeste bijgebleven. Op een bepaald moment zei een Aziatische vrouw op televisie dat er heel veel kindjes waren verdronken door de tweede, en grootste golf. Dat kwam omdat er na de eerste golf heel veel vissen waren aangespoeld. De kindjes zijn toen als gek naar de kust gelopen om al dat heerlijks op te rapen. Ik zie ze al met z'n allen het strand op lopen, met glinsterende ogen, maar wel een gewisse dood tegemoet. Een shit is hier wel op zijn plaats. Want al het andere klinkt oh zo banaal.