met dank aan Anna

And it seemed as if the sun was shining all night long all night long
And it seemed as if the sun was shing on and on

Een bezoekje aan mijn vriendin Anna in Duitsland zette alles in beweging. Ik ging met haar een avondje naar een restaurant, waar twee Spaanse vrienden van haar flamenco zouden dansen. Wat was dat prachtig.

Een paar maanden later zocht ik wat beweging. Afrikaanse dans: niks voor mij, veel te down to earth. Salsa: een beetje afgezaagd, want iedereen kan het ondertussen. Tango: veel te moeilijk, in mijn ogen. En daar stond het: een weekendstage flamenco. Meteen flitste het restaurant-optreden weer voor mijn ogen. Muy bien. Flamenco.

Zelfs in mijn slaap liet het ritme me niet los. Het ritme van zigeuners, die overal op hun trektochten culturen opsnoven en het mooiste van elke cultuur in hun muziek en dans vermengden. Die jarenlang, en nog steeds, nauwelijks rechten hebben, landloos en daardoor niets zijn. Ook dat tragische helemaal opgeslorpt in hun muziek.

Wat was dat mooi. Wat is dat mooi.