shaloom

25 years of my life and still
I'm trying to get up that great big hill of hope

De kogel is zo goed als door de kerk. Vrijdag worden de details gergeld: in juli trekken Niels en ik naar Israël. Vermits het land nu niet meteen de populairste reisbestemming is, houdt geen enkele Belgische reisorganisatie zich bezig met Israël. Maar ik wist meteen waarheen voor meer info: De Blauwe Vogel in Sint-Truiden.

Willy-Paul Carlier, opa Blauwe Vogel, kwam net terug van Israël, is één van de 12 ereburgers van Jeruzalem, en heeft nauwe contacten met Amerikaanse resiorganisatie die Israël wél aandoen. Hij gaf ons twee keuzes: een auto huren en op ons eigen tempo rondtuffen, of met een Amerikaanse toerbus, bewaakt door stevige militairen met mitrailleurs.

Het wordt de auto. Eerst gaan we naar Tel-Aviv, waar mijn nichtje Lieselot woont. Een aantal jaar geleden trok ze voor een fotosessie naar het beloofde land, en verloor er haar hart aan de Israëliër Noam. Nu is ze daar onder andere model. Bedoeling is om daarna nog Jeruzalem, de berg Tabor en de Dode Zee aan te doen. "Je kan toch nooit alles doen," zei meneer Carlier, "dus begin bij die vier dingen." Een man met zoveel ervaring zal het wel beter weten. Maar vermits we met hotelvouchers werken, kunnen we ter plaatse nog altijd doen wat we willen.

Intussen zit ik al als een gek informatie te verzamelen. De pagina die me tot nu toe al het meeste heeft geleerd, is de wiki. Noams familie woont in kibboets en op wikipedia staat gewoon een hele geschiedenis van het fenomeen. Ongelooflijk toch, dat internet.

Jongens toch, ik kan nu al bezig blijven over Israël. Ik hoop dan ook vrijdag te kunnen meedelen dat het allemaal 'in de sjakosj' is. Shaloom. Uw dienaar groet u.