klagen natuurlijk

De klaagmuur in Jeruzalem. Vroeger alleen toegankelijk voor mannen, sinds kort is ook een klein stukje gereserveerd voor vrouwen. Ik ben tot bij de muur gewandeld, heb twee wensen gedaan, en ben achterwaarts teruggelopen (zoals elke joodse dat deed, want je mag nooit je rug keren naar God toe, en als toerist op hun heilig domein deed ik maar braafjes mee). Het voelde heel erg raar, tussen al die biddende, klagende, gelovende mensen. Tussen al die ingepakte joodse vrouwen, die het veel te warm moeten gehad hebben in hun truitjes met lange mouwen, en hun rokken met lange kousen eronder. En wat deed ik daar, in Gods naam. In Gods naam.