alles en niks

Er zijn zo van die dagen dat je alles wat je doet en hebt in twijfel begint te trekken. Ik haat zulke dagen. Gelukkig komen ze niet al te vaak voor. Ik wil ze tegenhouden, ik wil ze voorkomen. Maar zonder reden zijn ze er dan opeens. Of misschien juist met een reden. Maandag was zo'n dag. Ik voelde het meteen toen ik uit mijn bedje kroop. Ik heb daarom ook wijselijk een namiddagje vrij ingelast. Want niemand heeft iets aan een 'ambetant' iemand, ikzelf nog in het minst.

En gelukkig zijn er ook zo van die dagen dat alles alleen maar goed kan gaan. Ik hou van zulke dagen. En zo heb ik er deze week een paar gehad. Zondag zijn we naar Super Hasselt gegaan, en hebben we een bezoekje gebracht aan de oude gevangenis en aan de tentoonstelling in Z33 'over de mensen en de dingen'. Intussen waren de jeneverfeesten in volle gang, en hebben we genoten van het volk, de sfeer en de jenever. Super Hasselt, ja, zo kon je die dag wel omschrijven.

Vandaag is zo'n dag waarop ik neerschrijf wat ik heb gevoeld en nog steeds voel. En maar goed dat er dan iemand tegen me zegt "Het zijn de hormonen". Waarmee alles en niks is gezegd.