zo moet het zijn

Mijn zieltje is eindelijk een beetje tot rust gekomen. Het werd ook tijd. Zelfs tijdens mijn vrije dagen bleven mijn gedachten maar rondtollen, tot vervelens toe. Niet leuk. Niet voor mezelf. En niet voor anderen, want deze leerling was niet bij de les...
De reden is niet ver te zoeken. Als ik niet oppas, word ik een workaholic in de ergste zin van het woord. Gelukkig kreeg ik dit weekend hoofdpijn, kon ik geen pap meer zeggen, en moesten mijn gedachten noodgedwongen wijken voor vragen als 'wanneer is die hoofdpijn nu eindelijk over' en 'waarom heb ik het zo koud?'. En zo werd ik, heerlijk in de zetel, weer een heerlijke soap-aholic. En zo moet het zijn.