dana winner

Dana. Niet onze bekende Limburgse nachtegaal. Wel een Irakese man die jaren geleden besloot zijn land te ontvluchten.
Intussen woont hij - na vele omzwervingen- al enkele jaren in België. En na een zware procedure mochten ook zijn zoontje en zijn vrouw de stap naar Vlaanderen zetten, jaren later.
Maar het gezinnetje trekt aardig zijn plan. Dana en zijn vrouw verstaan me perfect als ik Nederlands praat. En hun zoontjes (ze zijn nu met twee) zijn gezond en doen het goed op school.
Meer kan je niet wensen, denk ik. De eerste keer dat ik bij hun thuis werd uitgenodigd, toonden ze me vol trots een video van hun trouw in Irak. Allemaal blije gezichten. Maar terwijl we zitten te kijken, duidt Dana me zijn broer aan, dood, zijn tante, dood, nog een broer, dood. En zo ging het nog wel even verder.
Soms denk ik nog terug aan dat moment, en ben ik zo blij dat alles goed gaat met Dana en zijn gezin.
Dit jaar, in maart, gaan Dana's vrouw en jongste zoon voor de eerste keer terug naar Koerdistan. Weken geleden al zag je de schittering in hun ogen bij de gedachte hun familie, hun land terug te zien. Ik wens ze het allerbeste.