wandelend door de nacht

Gisteren zag ik ze lopen. Een koppeltje op wandel door de nacht.
Door weer en wind om mekaar te vertellen hoe hun dag was. Discussiërend over wat is en niet is, voorbij knus verlichte ramen en donkere slaapvensters. Blikken van verstandhouding wisselen ze uit als ze weer eens hetzelfde denken, lachen met mekaars flaters doen ze (die ze verder aan niemand vertellen), en verdrietig zijn ze om mekaars zorgen.

Ik heb ze eigenlijk maar in een flits van een deeltje van een seconde gezien, terwijl ik ze met mijn auto voorbijreed. De rest denk ik erbij. De rest maakt me op één of andere manier heel gelukkig. De rest doet me terugdenken aan al die nachten dat ik op wandel was. Overal en nergens heen, maar nooit zo gelukkig.