Jena 2 van 5

2.

Neem nu mijn papa. Toen ik aan telefoon vertelde dat ik binnen een paar uurtjes naar Jena zou vertrekken, vond mijn mama dat meteen jammer. "Als ik geen rapporten moest uitdelen, kwam ik dadelijk mee." Mijn papa luisterde vanop de achtergrond mee, moest geen rapporten uitdelen en deelde mama doodleuk mee dat hij dan wel meekwam. En een paar uur later waren vader en dochter onderweg. Richting een grote reünie georganiseerd door de universiteit daar, ter gelegenheid van haar 450-jarig bestaan.

Op vrijdagavond was er een groot feest in de botanische tuinen van Jena en daar zou ik met vrienden uit Duitsland, Frankrijk en Tsjechië afspreken. Maar dat was dan weer sneller gezegd dan gedaan. Papa en ik waren weliswaar zonder 'stockendes Verkehr' of 'Stau' door ondermeer Keulen en Frankfurt geraakt, maar net toen we dachten 'dat gaat hier uitstekend', stonden we vast. En niet zomaar vast. Serieus vast. Op de radio hoorden we dat een vrachtwagen of LKW was omgeslagen, dat er een gevaarlijk goedje in de vrachtwagen zat, dat de expert ter plekke moest komen, dat het overpompen niet ging zoals het moest...

Van de beroemde Deutsche Gründlichkeit was niks te merken. Uur na uur na uur stonden we stil, met het nieuws als leidraad. Picnicken op de autostrade, het is eens wat anders. Maar om 2 uur 's nachts waren we het toch een beetje beu. Toen we eindelijk aan een afrit werden omgeleid, zat ook daar het verkeer nog steeds vast. Gelukkig kregen we van het Rode Kruis thee aangeboden en intussen hadden we ook een deel van de Belgische chocolade-voorraad geplunderd die ik voor mijn vroeger kotgenootje meehad. Nood breekt wet ;-). Overal stonden auto's met slapende mensen langs de kant, en dus besloten ook papa en ik een plekje te zoeken om toch een beetje te slapen. De gps (mijn nieuwe beste vriend sindsdien ;-) bracht ons naar een stadje in de buurt. Fulda.