Ooit ben ik bijna gebotst. Nu, ik bots elke maand wel eens bijna. Maar die keer was de reden erg bizar. Ik was niet verstrooid, ik was niet de verkeerde kant op aan het kijken, ik was gewoon gefascineerd.
Het was op een redelijk warme dag en in het centrum van Hasselt werd er een wielerwedstrijd georganiseerd. Daardoor was er tijdens het spitsuur file op de hele grote ring, want er mocht geen verkeer het centrum in. Stapvoets rijden dus. Pffff. Gestaag aan 10km per uur vooruit tussen al die stinkende uitlaatgassen. Er zijn leukere dingen in het leven.
Tot ik plots iets zag bewegen in de berm. Al gauw bleek het een bruin muisje te zijn. En dat muisje besliste de ring over te steken. Het tip-topte voorbij mijn auto en zette zijn weg verder onder de auto schuin rechts van mij, die gelukkig stilstond. Moedig zag ik het bruine ding ook de laatste en derde strook nemen. He made it! Waw, tussen al dat auto- en asfaltgeweld bereikte die kleine bruine muis de overkant.
Toch werd de bruine muis bijna mijn ongeluk. Tijdens mijn 'observatie' was ik het gaspedaal verder stilletjes blijven induwen. Maar de file was op een gegeven moment helemaal tot stilstand gekomen. Een serieuze tip-top op mijn rem heeft ervoor gezorgd dat ook ik de overkant van de weg nog kon halen met mijn auto. Ik moet zowat van de wereld geweest zijn door die kleine muis.
Misschien was het wel Stuart Little. Wie zal het zeggen. Maar gisteren, toen ik opnieuw in de file stond, vroeg ik me af of ik weer een moedige muis zou zien. ?