Geen pikkedief

Normaal gezien ben ik geen pikkedief, en zeker niet wat 'belangrijke' posts betreft, zoals de laatste van 2006. Maar toen dit gedichtje in mijn mailbox viel, vond ik het zo mooi. En bedacht ik dat ik het echt niet beter kon verwoorden. Laten we dus effe doen alsof het van mij komt (alle twijfel van de tafel, dank u wel :-) enne: kwens jullie allemaal een prachtig 2007.

Ik wens je...

vrede met de regen

vrede met de koeien

vrede met de riemen

om mee te roeien

vrede met de ezel

vrede met de morgenstond

vrede met elke mens

die je tegenkomt

vrede met de bomen

vrede met het kind

vrede met diegene

die zichzelf niet vindt

vrede met de angst

vrede met het gras

vrede met al

wat vroeger was

vrede met het wachten

vrede met de tranenvloed

vrede met een ander

zijn gedachtegoed

vrede met het zoeken

vrede met de pijn

vrede met het anders-zijn

vrede met de rust

vrede met de dood

vrede met de dorpsidioot

vrede met de spiegel

vrede met de buren

vrede met de puberkuren

vrede met de rups

vrede met de vlinder

vrede met een beetje minder

vrede met de ladder

vrede met het lot

vrede met de rommel

in het kot

vrede met de wolken

onder het gewelf…


… maar vooral…



vrede met (elk stukje van) jezelf

Bloem in het honderd

Every time I see you
Oh I try to hide away
But when we meet
It seems I can't let go
Every time you leave the room
I feel I'm fading like a flower

Roxette

Brandnetelsoep

In mei was ik nog heerlijke zelfgeplukte brandnetelsoep aan het bereiden in de wildernis van de Ardennen (zie post 6 juni). Met als gevolg dat ik in september de cursus 'herborist' ben begonnen aan Syntra. Impulsief, want wat het precies ging inhouden wist ik niet. Ik wist alleen maar dat ik alles van kruiden wilde weten, inclusief brandnetels.

Vandaag had ik mijn tweede examen. Teelttechnieken. Ik heb al een moeilijk chemie-examen achter de rug, en in januari volgt een tweede. De cursus is dus veel zwaarder dan ik ooit had gedacht. En tijd had ik sowieso al niet te veel. Elke donderdag in de les zijn lukt nog wel, maar dat leren is er echt te veel aan. Bovendien zal dat twee jaar zo doorgaan, daarna krijg ik een officieel diploma.

Op de cursus had ik een sister in crime gevonden, Veerle. Al even impulsief aan de cursus begonnen, maar vandaag kreeg ik een mailtje dat ze niet meer komt wegens te weinig tijd. Ik voelde de bui al hangen toen ze niet opdaagde op het examen.

En hoewel ook ik er af en toe genoeg van heb, wil ik echt doorzetten. Ook al is het maar om eindelijk te weten te komen waar brandnetelsoep nu precies goed voor is. Maar mijn volgende cursus wordt er wel een makkelijke...Als die er al komt.

Patience

Teruggekatapulteerd naar een tijd waarin mijn beste vriendinnetje Wendy heette. En waarbij dat beste vriendinnetje me Take That leerde kennen en me vervolgens helemaal mee had in haar fandom. En waardoor ik zelfs een cassette van de eerste en enige echte boys band ter wereld kocht, en vol bewondering elke middag naar de aanvullingen in de enige echte Take That-knipselmap van Wendy keek. En dat mijn fandom me er zelfs toe bracht mijn eerste radioverzoek te doen, namelijk 'of ze het liedje "Babe" wilden draaien'. En waarbij ik me herinner dat de radioman aan de andere kant van de lijn een beetje onnozel zei dat dat echt niet moest, want dat "Babe" sowieso al twee keer per uur werd gespeeld en meer echt niet kon. En dat ik nog wel uren kan doorgaan over deze herinneringen. En dus dat ik echt alleen maar blij kan zijn dat Take That 'Back for Good' is. Want dat ik me helemaal kan inleven in een fan van 26 die op televisie zei dat ze zich weer helemaal 14 voelde bij het zien en horen van haar groep. En dat het volgens mij misschien wel wat te vroeg is voor jeugdsentiment, maar dat ik toch zonder schaamte durf te zeggen dat "Patience" een geweldig nummer is. En dat ik ook geen zin heb om nu verder voor mijn examen te gaan blokken, maar het toch ga doen. Zolang ik af en toe en tussenin kan meebrullen op "Patience". En daarbij weer terugdenk aan Wendy en haar knipselmap en mijn cassette en latere radioverzoek, en blij ben dat Take That weer terug is. Maar van dat laatste hoef ik niemand nog te overtuigen, neem ik aan :-)

Geniet mee van Patience

Aaaaaargh

December heeft me wel degelijk bij zijn nekvel.
Letterlijk en figuurlijk.
Geen lachen meer geblazen.
December it is.

Want ik heb sinds vanmorgen officieel last van mijn eerste stijve nek.
Aaaaargh.

June Afternoon

Nu de natuur eindelijk weer zijn natuur-lijke draai heeft gevonden
Blijk ik niet echt te kunnen volgen

Vanmorgen stond ik op met het liedje 'June Afternoon'
en ik geloofde het nog ook
Dat het juni was

En zelfs toen ik uit het raam keek
Kon een kale boom me niet op andere gedachten brengen

En dus nam ik mijn pak vakantiefoto's, die eindelijk zijn afgedrukt,
En genoot ik van juni, juli en augustus.

December? Laat me niet lachen.