terugblik

Een maandje geleden heb ik een dag vrijgenomen voor een soort jongerenontmoeting in Hasselt. Bedoeling was om met mensen van ondermeer Duitsland, Litouwen en Tjechië te discussiëren over de Europese Gondwet. Dat is niet min, maar er was wel meer niet min. De jeugddienst van de stad Hasselt had bijvoorbeeld voor alle gasten fietsen voorzien. Hoe kan je Hasselt immers beter verkennen dan op een stalen ros? Tja, tot blijkt dat een derde van de groep ooit één keer op een fiets heeft gezeten. Fietslessen dus, waarna een paar mensen vervaarlijk kronkelend het fietspad van de Kempische Steenweg verkenden. En sommigen het helemaal opgaven....
Eigenlijk duurde het hele 'kamp' een week, maar ik moest naar wikimania voor het werk. Jammer, want de foto's die ik achteraf heb gekregen spraken boekdelen: het was nog errug leuk geweest. Gelukkig zijn we net de eerste dag naar het Action Park in Kiewit gegaan, waar er een klimmuur was, een bmx-parcours, een death-ride, en ook een spectaculair waterparcours, met wel heel erg bruin water. Je vraagt je af hoe de jongen hierboven het overleefd heeft? Niet natuurlijk!

pukkelpopdromen

Afgelopen weekend was het pukkelpop in de Kiewitse weiden. Ik heb er vol bewondering geluisterd naar Ozark Henry, me suf gedanst op Tiga en een beetje ontgoocheld meegezongen bij Heather Nova. Intussen waren een aantal enthousiastelingen van i-city achter de schermen hun draadloze festivalgids aan het uittesten: via hotspots kon je je vrienden vinden,een plannetje van het terrein, de kalender raadplegen,... Chokri was meteen te vinden voor het intitiatief en gaf Jan en Eli (de twee 'mannen' achter de festivalgids) een hele box backstage om hun toepassingen te kunnen uittesten. De dag voor Rimpelrock (een week voor Pukkelpop) hadden ze zich daar al helemaal gevestigd. En sindsdien hebben ze er geslapen en gegeten tussen de sterren, en zich ook af en toe zoals de gewone mensen op terrein begeven. Hier foto's van Eli en Jan, en van Karen (i-city) en mij, de dag voor rimpelrock.

wacht!

Crash Boom Bang


Zaterdagnamiddag. Een dikke jeep voor mij, een Ford Mondeo achter mij. En we rijden maar, op de expresweg. Ik bedenk hoe zalig het is om met het zonnetje in je gezicht rond te rijden, terwijl ik lekker vals 'Walking in Memphis' zit mee te zingen op de radio. Dan moet ik een afrit op. Daar moet ik even stilstaan om de volgende weg in te slaan, want er komt een rode auto aangestoven. De jeep wacht. Ik wacht. De Mondeo wacht niet, en knalt recht op mij, waardoor ik met een klap tegen de jeep terechtkom.
Alles staat stil. Drie kapotte auto's, maar -gelukig- ook drie gezonde mensen. Het valt allemaal nog mee, denk ik. Maar mijn auto is zowel vooraan als achteraan één grote verwrongen brok. En het verdict is dan ook snel gemaakt: "uwen auto is perte total, kindje".

Shit, net gekeurd, en ik had hem zelfs nog geen jaar. En ja, alles is met mij in orde. Maar verdorie, mijn eerste auto is kapot. Voorgoed. Niet te maken. Autokerkhof.
Mijn 12-jaar oude Fiesta, mijn partner in crime is niet meer. Op de autosnelweg richting Kerstmarkt Keulen, reed hij met gemak 150, ondanks drie zingende Zuid-Afrikanen achteraan, en twee zingende Belgen vooraan. Wat een feest.
Ik stak er zelfs twee Johnny's mee voorbij, die me als straf klemreden. Daar heb ik het zelfs in een vroegere post over gehad. Mijn autootje kon dan ook tegen de hele wereld op, ook tegen een Johnnybak dus. Zeker tegen een Johnnybak dus.
Verder was hij ook heel populair bij de spinnen, want die nestelden zich steeds onder de spiegels. En ook bij mijn zusje, die 'Slijmie' maar wat graag leende als ik op vakantie was. Mijn partner in crime had dus ook een naam. Slijmie.
Ach ja, zo'n auto wordt echt een deel van jezelf. Net zoals de volgende, misschien.

Morgen is de volgende zaterdagnamiddag. En rijd ik met een vervangwagen rond. Opnieuw Walking in Memphis zingend. Of beter: meezingend met Heather Nova, op Pukkelpop. En de jeep wacht. Ik wacht. En ook de Mondeo achter mij wacht.

mijn kaart

Via Christophe kwam ik uit op volgend kaartje. Wie hier op bezoek komt, kan zijn plaatsje op de kaart innemen en een berichtje voor me achterlaten. Ik vind het een heel leuk idee, natuurlijk weer van google!

klagen natuurlijk

De klaagmuur in Jeruzalem. Vroeger alleen toegankelijk voor mannen, sinds kort is ook een klein stukje gereserveerd voor vrouwen. Ik ben tot bij de muur gewandeld, heb twee wensen gedaan, en ben achterwaarts teruggelopen (zoals elke joodse dat deed, want je mag nooit je rug keren naar God toe, en als toerist op hun heilig domein deed ik maar braafjes mee). Het voelde heel erg raar, tussen al die biddende, klagende, gelovende mensen. Tussen al die ingepakte joodse vrouwen, die het veel te warm moeten gehad hebben in hun truitjes met lange mouwen, en hun rokken met lange kousen eronder. En wat deed ik daar, in Gods naam. In Gods naam.

good for you?

wat's gebeurd?

Wat's gebeurd? Niet veel, niet weinig, niet niks, niet alles. Met zo'n weer gebeurt er gewoon niet zo heel veel. Tussen twee regenvlagen door kom je al eens buiten, om dan weer snel onderdak te zoeken als de druppels van wéér een bui stilletjes naar beneden beginnen te vallen.

Wat gaat er gebeuren is misschien een betere vraag? Woensdag is het op de grote markt van Sint-Truiden de Greatest Hits Party van q Music. Gratis en voor niks.
Er kan daar wel eens heel veel volk gaan opduiken. In de krant stond immers te lezen dat q Music, na Radio2 en Radio Donna de grootste radiozender van Vlaanderen is. En in Limburg zijn ze al de grootste, met rond de 30% marktaandeel, als ik me niet vergis. Een verklaring voor het Limburgse succes hebben ze bij q Music niet. In elk geval had ik ook al een hele tijd de indruk dat echt iedereen naar de zender luistert. 'Het geluid' was een dagelijks gespreksonderwerp, en na een tijdje niet meer te missen. En als je af en toe iemand in de file dezelfde liedjes ziet meekwelen als jij, dan is q echt overal. Good for you, daar ben ik nog niet uit. Misschien heb ik daar na woensdag een beter zicht op! Let's party!