game over

Ik staak.

Maar da's misschien iets te makkelijk.

Dus ik link, en da's ook altijd leuk.

Ik link naar Tine haar fotosite, waar je prachtige foto's van de Gaz de France kan zien.

Ik link naar the tits, ass and cuteness test, waar je kan achterhalen op wat voor type vrouw je valt en je resultaten kan vergelijken met die van andere testers. Hoewel ik niet 'voor de vrouwen' ben, heb ik de test ook gedaan, en blijkt dat ik op redelijke kleine tits en asses zou vallen, maar veel belang hecht aan cuteness. Wie zal het zeggen, waar blijft die mannentest?

En mijn laatste link gaat naar de volgende site, waar duidelijk wordt wat je power color is. Die van mij is indigo, en de uitleg erbij klopt als een bus (ik vond het zelfs een beetje akelig...). Vandaar: allen daarheen!!

Game over...

bekijks

Foto 1: vrijdagavond gaan shoppen in Berghaus. En thuisgekomen met een nieuwe broek, nieuwe rok, nieuwe pull, en een rode muts. Na onze inkopen uitgerust in het Berghaus-café, het meest modieuze van de streek ;-)

Foto2: zaterdag naar een match gaan kijken op de Gaz de France in Hasselt. Alwaar mijn zusje haar hoofd in dat van Kim Clijsters stak en de plaat daarna vakkundig sloopte. Jammer dat ik net te laat was voor die foto. Want pas toen hadden we bekijks.

wolkjes

It's a new day, and it feels like the first day of my life
It's a new day, and I wonder,
Can you see it in my eyes?

Ik loop op wolkjes. Kleine wolkjes. Grote wolkjes. Overal om me heen zijn ze. Donzig. Wit. Blauw. Grijs. En alles ertussen in. Ze nodigen me uit om me in hun vacht te rollen, in te wikkelen. Ze nodigen me uit om eindeloos in hun kleuren, geuren en vormen rond te dwalen. Ze nodigen me uit om een deel van hen te worden, voor altijd.

Ik loop op wolkjes!

alles en niks

Er zijn zo van die dagen dat je alles wat je doet en hebt in twijfel begint te trekken. Ik haat zulke dagen. Gelukkig komen ze niet al te vaak voor. Ik wil ze tegenhouden, ik wil ze voorkomen. Maar zonder reden zijn ze er dan opeens. Of misschien juist met een reden. Maandag was zo'n dag. Ik voelde het meteen toen ik uit mijn bedje kroop. Ik heb daarom ook wijselijk een namiddagje vrij ingelast. Want niemand heeft iets aan een 'ambetant' iemand, ikzelf nog in het minst.

En gelukkig zijn er ook zo van die dagen dat alles alleen maar goed kan gaan. Ik hou van zulke dagen. En zo heb ik er deze week een paar gehad. Zondag zijn we naar Super Hasselt gegaan, en hebben we een bezoekje gebracht aan de oude gevangenis en aan de tentoonstelling in Z33 'over de mensen en de dingen'. Intussen waren de jeneverfeesten in volle gang, en hebben we genoten van het volk, de sfeer en de jenever. Super Hasselt, ja, zo kon je die dag wel omschrijven.

Vandaag is zo'n dag waarop ik neerschrijf wat ik heb gevoeld en nog steeds voel. En maar goed dat er dan iemand tegen me zegt "Het zijn de hormonen". Waarmee alles en niks is gezegd.

beringen here we were

25 is een mooie verjaardag om eens iets speciaals te doen. Maar wat is speciaal? Het eerste waar ik aan dacht bij het woord 'speciaal', was de mijn van Beringen. We hebben de terril ooit op een mooie lentedag beklommen, en de wandeling, de natuur, de omgeving, vond ik heel speciaal. Vandaar nodigde ik iedereen uit in Beringen. Voor een bezoek aan de mijncité en de moskee. En een etentje achteraf. Ik heb er zelf best van genoten, want ondanks mijn impulsieve en vrij late uitnodiging is er veel volk - met veel mooie cadeautjes- komen opdagen :-)

geslaagde test

Een hele week naar Dwars door Hasselt toegeleefd: de alfa-testgebruikers van het project i-City en de fonkelnieuwe stadsreporters van HBvL werkten er samen aan een ongelooflijke stunt: op handcomputertjes konden mensen hun tijd raadplegen, het parcours bekijken, algemen informatie raadplegen,...Ook foto's en artikels van de stadsreporters verschenen op het toestelletje, én op schermen aan ons klein maar gezellig standje. En dat allemaal hebben we op een week tijd voor mekaar gekregen, toen een zotte alfa besliste om 'iets' met Dwars door Hasselt te doen... Doodmoe, maar heel fier, was ik die dag :-)
En tja, een mens zou het nog vergeten, maar ergens tussen al die drukte in ben ik verjaard. Ik besefte het bij momenten zelf niet, maar geen nood. Zaterdagavond zijn we naar Vorst Nationaal afgezakt voor een schitterend concert van Jamiroquai. Dat we een uur te laat waren door ongelooflijk verkeerd te rijden (we waren bijna in Mechelen, en in de andere richting zijn we zelfs tot Waterloo-centrum geraakt!!), was alleen maar een reden om me van moment één te laten gaan. Wat een show, wat een optreden. Ik had plots weer alle energie van de wereld.

de misschien-papieren all over Hasselt

Wie heeft dit gedaan? Jij misschien?