Tine tagged me!

Van Tine kreeg ik de volgende vraagjes 'doorgekettingbriefblogd'. Ik zal ze dus braaf beantwoorden!

-Total Number of Books I Own: Ik denk zo'n stuk of 400, minstens. Gelukkig heb ik ze (nog) niet allemaal meegesleept naar ons nieuwe appartementje.

-Last Book I Bought: Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het is een dik, saai ogend boek over de beginselen van 'accountancy'. Ik wil over alles wat weten, vandaar. Zo heb ik net daarvoor een boek over flamenco gekocht.

-Last Book I Read: De biografie van Hilary Clinton

-Five Books That Mean Alot to Me:
1. Een hotel op het dak van de wereld, Alec Le Soeur (suuuuper boeiend, grappig, inspirerend boek)
2. Nooit meer slapen, Willem-Frederik Hermans (ik zie het een beetje als mijn eigen verhaal)
3. De Huilers, Willy Schuyesmans (één van mijn favoriete jeugdboeken, mijn favo jeugdauteur. Dankzij het boek ben ik me als kind erg gaan bekommeren om de natuur, de dieren,... en ben ik nooit gestopt met lezen. Het klinkt misschien wat melig, maar dan is het maar zo ;-)
4. Von Bismarck zu Hitler, Sebastian Haffner (dit boek heeft me geholpen om (een deel van) de geschiedenis van Duitsland te begrijpen en te doorgronden, en dat was broodnodig. Voor mijn studies, maar ook voor mezelf)
5. Eva Luna, Isabelle Allende (zo'n mooi boek dat ik de laatste bladzijden maar niet wou lezen. Want dan was het uit...)

Nu geef ik de scepter door. Ik geef ze aan Christophe, wiens weblog ik pas heb ontdekt, maar een pareltje is! Ook aan 'Katia', want ze schrijft oh zo mooi en eerlijk. Ik ben benieuwd!

tweede boete: een feit

Working 9 to 5

Gisteren moest ik voor een afspraak in de stad zijn. Ik parkeerde me aan het station. Daar is altijd plaats en het is niet ver van het centrum. Normaal gezien laat ik mijn auto op de raarste en meest illegale plaatsen achter, liefst zo dicht mogelijk bij waar ik moet zijn. Maar nu dus niet. Ik deed zelfs iets wat ik normaal gezien nooit doe: een parkeerticket nemen.

Het was alsof ik de bui voelde hangen. 20 minuutjes na afloop van mijn parkeertijd kwam ik aan mijn auto. En jawel: na een snelheidsboete (enkele maanden geleden), heb ik nu ook een parkeerboete op zak. Het verdict: "parkeerticket verlopen". Ik denk dat het goed is dat ik toch een ticket had, want anders was de prijs die ik had moeten betalen wellicht veel hoger geweest. Best ironisch eigenlijk dat ik net nu ik een beetje burgerzin vertoonde (correcte parkeerplaats, in het bezit van een ticketje) wordt afgestraft.

Toen ik gisterenavond om half 12 werd achtervolgd door een Johnny-bak was het hek helemaal van de dam. De voorgeschiedenis: ik stak ze in mijn 12 jaar oude fiesta voorbij op een helling (best wel afgang natuurlijk, dat zo'n oud ding sneller optrekt dan hun Johnny-kar). Ze namen mijn maneouvre heel persoonlijk en bleven dus pal 'in mijn gat rijden'. Toen ik wou inslaan in mijn wijk, bleven ze achter me aan rijden. Ze zetten me bij het afrijden van de ring zelfs klem. Ik ben gewoon moeten uitwijken naar de tegenoverliggende baan. Heel akelig allemaal, maar ik heb niet op hun gedoe gereageerd en ben gewoon verder gereden. Net voor oze straat waren ze hun spelletje beu. En daar was ik heel blij mee. Anders had ik waarschijnlijk nog een paar rondjes extra kunnen rijden om ze af te schudden.

Een mens maakt nogal iets mee. Nu vooral niet vergeten mijn boete te betalen!

slapen!

I've only just begun to fight

Met mijn oma begint alles stilletjes aan beter te gaan. Wellicht mag ze deze week ook uit het ziekenhuis. Wat een opluchting!

Vrijdag was ik in Mechelen voor 'blogwalk', georganiseerd door Clo Willaerts, Maarten Schenk en Ton Zylstra. Met z'n 19en hebben we over bloggen en civic journalism gediscussieerd. Ik dus ook. Met onder andere Tom de Bruyne had ik een heel leuk, interessant en vooral relevant gesprek over burgerjournalistiek. Meer en meer mensen publiceren namelijk hun dingen zelf, en één van de dingen die je je kan afvragen is dan hoe je je daar als uitgever of als stad tegenover plaatst. Al bij al een aangename dag, en vooral: ik heb ontdekt dat Mechelen een supermooie en gezellige stad is. Allen daarheen! Echt waar!

Ook Genk blijkt beter mee te vallen dan ik altijd dacht. Eergisteren ben ik daar met een vriendin een aantal cafeetjes gaan doen in het kader van Cafécamacho. Was echt de moeite: lekkere hapjes, zoete wereldwinkelwijn, zuiders sfeertje. Daar nog een vrijgezellenfeestje op z'n Italiaans bij (20 meiden met lawaai voor wel 100) en je waande je echt abroad. Ook hier weer: allen daarheen, de volgende keer dan.

Ik voel me ook weer helemaal 'levend'. Zondag heb ik dan ook mijn best gedaan en de klok rond +2 geslapen. Om kwart voor 2 smiddags deed ik mijn ogen open en ik wist dat het goed was. Slapen...Zalig!

orchidee

What a beautiful day

17 mei, verjaardag van mama. Een orchidee gaan kopen na het werk, een hele mooie, lange, met roze en wit.
Mijn zusje had intussen gezorgd voor een reisbon. We willen mama, haar zus Huguette en mamie (onze oma) namelijk met z'n drieën naar Londen sturen. Daar waren ze laatst nog over bezig.

Cadeautjes, een lekker etentje, plezier maken met de mensen die je het liefst hebt.

Een paar uurtjes later besefte ik pas hoe dankbaar je daarvoor moet zijn. Want plots kreeg ik - veel te laat- een telefoontje van thuis. Mijn grootouders hadden in Luik een ongeval gehad. Een vrachtwagen wou naar rechts gaan op de autostrade en had hun niet zien rijden. Uiteindelijk zijn ze nog tegen een andere auto gebotst.

Alleen maar lichtgewonden. Gelukkig. Mijn opa had het ziekenhuis na onderzoek mogen verlaten, maar was nog helemaal verward. Mijn oma heeft een geboken borstbeen en is de voorbije nacht in het ziekenhuis gebleven voor scans. Vandaag weten we of er ook inwendig nog problemen zijn. Duimen dus dat het niet zo is.

Volgende week, exact 7 dagen na mijn mama, verjaart mijn oma. Ik hoop dat ze dan alweer lang thuis is, op haar beurt haar ticket voor Londen krijgt, en dat we met z'n allen gaan eten. Misschien koop ik wel een orchidee. Een mooie, lange, voor een nog mooi en gelukkig leven.

moe (Heleen, je had gelijk)

Gisteren EIN-DE-LIJK nog eens een terrasje kunnen doen. Dat doet zo'n deugd.

Mijn weekend was er voor de rest weer eentje van hollen en dollen.
Het begon al vrijdag. Een bevriend koppel van Niels had er niet beter op gevonden dan op vrijdag de 13de te trouwen. Voor de gelegenheid moesten we richting Brussel tuffen, alwaar het leuk, maar ook laat werd.

Jammer, want de volgende dag moesten we om 11 uur op de kennismakingsdag van i-city aantreden. Daar arriveerden we dus hopeloos te laat, maar niet te laat om het belangrijkste mee te krijgen. Bedoeling was om op het einde van de dag een werkgroep te kiezen waarbinnen je wil meewerken Uiteindelijk heb ik voor de groepen 'horeca', 'e-governement' en 'grafische vormgeving' gekozen.

Na i-city rushten we ongewassen richting Leuven, naar Wogo en Deb, alweer een bevriend koppel. Volgens Niels heb ik het eerste uur alleen maar uit het raam zitten staren. Ik was eerlijk gezegd ook stikkapot.

Ook nu werd het weer laat, jammer, alweer, want de volgende dag moesten we om 11 uur in Alken zijn, om met enkele collega's te gaan fietsen. Niet zomaar fietsen: Toerisme Limburg is gestart met een 'verhalenfluisteraar', een GPS-gestuurd computertje op de fiets dat je via een schermpje de weg wijst, en je tijdens het fietsen verhalen vertelt over kastelen, geitenkwekerijen ed waar je langs fietst. Af en toe kan je zelfs stoppen voor een videofragmentje. Voorlopig kost het allemaal niks, en eerlijk gezegd: het was de moeite.

Gisteren zijn er dan enkele vrienden langs gekomen waar ik vorig jaar mee gestudeerd heb. Eerst hebben we op ons appartmentje van mijn eerste watermeloen van dit seizoen gegeten, en dan zijn we dus een terrasje gaan doen en in Commerç 34, een superleuk restaurantje, gaan eten.

Je kan je al voorstellen dat ik gisteren, na Temptation, als een blok in slaap gevallen ben.
En nog steeds moe ben...

shaloom

25 years of my life and still
I'm trying to get up that great big hill of hope

De kogel is zo goed als door de kerk. Vrijdag worden de details gergeld: in juli trekken Niels en ik naar Israël. Vermits het land nu niet meteen de populairste reisbestemming is, houdt geen enkele Belgische reisorganisatie zich bezig met Israël. Maar ik wist meteen waarheen voor meer info: De Blauwe Vogel in Sint-Truiden.

Willy-Paul Carlier, opa Blauwe Vogel, kwam net terug van Israël, is één van de 12 ereburgers van Jeruzalem, en heeft nauwe contacten met Amerikaanse resiorganisatie die Israël wél aandoen. Hij gaf ons twee keuzes: een auto huren en op ons eigen tempo rondtuffen, of met een Amerikaanse toerbus, bewaakt door stevige militairen met mitrailleurs.

Het wordt de auto. Eerst gaan we naar Tel-Aviv, waar mijn nichtje Lieselot woont. Een aantal jaar geleden trok ze voor een fotosessie naar het beloofde land, en verloor er haar hart aan de Israëliër Noam. Nu is ze daar onder andere model. Bedoeling is om daarna nog Jeruzalem, de berg Tabor en de Dode Zee aan te doen. "Je kan toch nooit alles doen," zei meneer Carlier, "dus begin bij die vier dingen." Een man met zoveel ervaring zal het wel beter weten. Maar vermits we met hotelvouchers werken, kunnen we ter plaatse nog altijd doen wat we willen.

Intussen zit ik al als een gek informatie te verzamelen. De pagina die me tot nu toe al het meeste heeft geleerd, is de wiki. Noams familie woont in kibboets en op wikipedia staat gewoon een hele geschiedenis van het fenomeen. Ongelooflijk toch, dat internet.

Jongens toch, ik kan nu al bezig blijven over Israël. Ik hoop dan ook vrijdag te kunnen meedelen dat het allemaal 'in de sjakosj' is. Shaloom. Uw dienaar groet u.

hup zomer hup

Tis weer voorbij, die mooie zomer

Ik voel me de laatste tijd zo futloos, alsof ik de hele dag nog half aan het slapen ben. Hier en daar vang ik flarden gesprekken op, maar ik dwaal gewoon verder, dromend, soms me afvragend wat er in gods naam scheelt.

Is het de zomer die maar niet wil beginnen? Ligt het aan de weekends die soms nog drukker zijn dan de weken? Heeft iemand me te hard op mijn hoofd geklopt bij het kussengevecht? Of heb ik me tijdens het snowboarden dit weekend wat overschat?

Uiteindelijk maakt het allemaal niet uit. Het verandert niks aan hoe ik me nu voel. Het ene moment al onfrisser dan het andere. Maar dit weet ik wel: ze moet nog beginnen, die mooie zomer. Dus laat ze maar gauw aanrukken. Hup!

pastoors online

Lass mich dein Pirat sein

Een echte piraat is Michiel, petekindje van mijn vriend. Gisteren werd hij samen met zes andere kindjes gedoopt. Als jongste van de hele bende, iets meer dan twee maanden oud, heeft hij zich voorbeeldig gedragen in de mis. Dat had ook veel te maken met 'meneer pastoor', die zowel families als kindjes met veel geduld doorheen de viering wist te begeleiden.

Uiteindelijk mocht geen enkel koppel de kerk verlaten zonder op de foto te gaan. Die werd getrokken door de pastoor himself, op de knieën. "Voor op de website," zo zei hij. "Zo'ne moderne pastoor," hoorde ik iemand fluisteren. Jaja, want een dag later zijn de foto's al terug te vinden op het www. Of hoe ook sommige pastoors met hun tijd meegaan.

Een Nederlandse pastoor gaat zelfs nog een paar stapjes verder. Hij maakt zijn eigen radio-uitzendingen en zet ze online onder de noemer "the catholic insider".

kussen uit leuven

Vanavond -als het niet ongelooflijk begint te stortregenen- trek ik naar het verre Leuven. De reden? Op het Ladeuzeplein gaat er iets heel origineels gebeuren: een recordpoging kussengevecht, dus met zoveel mogelijk tegelijkertijd 'kussenvechten'.

Ik heb kussengevechten altijd al leuk gevonden, dus kan ik de drang echt niet weerstaan. Iedereen die naar het Ladeuzeplein afzakt krijgt bovendien een gratis kussen en t-shirt. En dan maar hopen dat het record gebroken wordt. Ik ga mijn zusje in elk geval een goeie dreun verkopen, en daarna heerlijk slapen op mijn nieuwe kussen.

Wat wil een mens nog meer?

geen nieuws meer

Oh, baby, baby, it's a wild world

Mijn site is raar aan het doen. Mijn posts staan immers niet meer naast mijn 'sidebar' maar eronder. Ontechnisch onderlegd als ik ben, krijg ik dat natuurlijk niet in orde.

En onorigineel als ik de laatste tijd ben, ga ik hier de coolste en meest populaire link van het moment posten. Het is een heel leuk Google-spelletje, en pretty addictive.

Kzou zo zeggen: probeer het uit en try to beat me. Met een persoonlijke high score van 311 moet het te doen zijn.

Ook foto's krijg ik nog altijd niet gepost, maar dat is geen nieuws meer. Laat het maar gauw weer 30 graden worden. Ik vond het zo fantastisch gisteren.